Sąd Najwyższy po raz kolejny po stronie kredytobiorców
Konsumenci mają się z czego cieszyć. Sąd Najwyższy, potwierdzając wcześniejsze orzecznictwo Unijnego Trybunału Sprawiedliwości, dał im do ręki ważny argument w sporach z bankami i pożyczkodawcami.
Do tej pory praktyka sądów powszechnych w odniesieniu do kwestionowania wysokości pozaodsetkowych kosztów kredytowych pobranych w związku z udzielonym kredytem w myśl ustawy z dnia 12 maja 2011 r. o kredycie konsumenckim, nie była jednolita. Większość sądów przychylała się do forsowanego przez konsumentów zdania, iż wysokość pobranych z tego tytułu opłat kredytowych może być kwestionowana na podstawie art. 3851 § 1 Kodeksu cywilnego, czyli tzw. klauzul abuzywnych. Swoje stanowisko podtrzymywali nawet pomimo zgodności tychże opłat z limitem wyznaczonym ustawą o kredycie konsumenckim.
Sądy podzielające zdanie kredytodawców wskazywały natomiast na fakt wyznaczenia wysokości pozaodsetkowych kosztów kredytowych ustawą o kredycie konsumenckim. W konsekwencji jeśli koszty te były poniżej limitu ustawowego roszczenia, zasądzano je na korzyść kredytodawców.
Jednak takie orzeczenia znajdowały się w mniejszości. Nie dziwi zatem konkluzja Sądu Najwyższego, wyrażona uchwałą z dnia 27 października 2021r. sygn. akt III CZP 43/20, stwierdzająca:
„okoliczność, że pozaodsetkowe koszty kredytu konsumenckiego nie przekraczają wysokości określonej w art. 36a ust. 1 i 2 ustawy z dnia 12 maja 2011 r. o kredycie konsumenckim, nie wyłącza oceny, czy postanowienia określające te koszty są niedozwolone (art. 3851 § 1 k.c.)”.
Co więcej, wyrok Sądu Najwyższego jest spójny z orzecznictwem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. Swoje stanowisko wyraził m.in. w wyrokach z dnia:
- 26 marca 2020 r., C – 779/18, Mikrokasa,
- 3 września 2020 r., C – 84/19, C – 222/19 i C – 252/19, Profi Credit Polska S.A.
W tym samym orzeczeniu Sąd Najwyższy przesądził również, że wynagrodzenie prowizyjne należne kredytodawcy z tytułu udzielenia pożyczki nie stanowi świadczenia głównego umowy. Staje się zatem możliwe kwestionowanie wysokości pobranej od konsumenta prowizji na podstawie art. 3851 § 1 Kodeksu cywilnego.
Chcesz być na bieżąco? Zapisz się do naszego newslettera!